De Bataven woonden in wat nu de Betuwe heet, aan de grens van het Romeinse Rijk. Zij wilden met de Romeinen samenwerken. Veel mannen namen met hun paard dienst als hulpsoldaat bij het Romeinse leger. Sommigen van hen hebben zelfs in Afrika gevochten.
Zo’n tweeduizend jaar geleden reisde in ons land een Romeinse legerofficier rond met de naam Plinius de Oudere. In zijn vrije tijd schreef hij zijn ervaringen op. Hij schreef over de Friezen en was een van de eersten die iets over de bewoners van het huidige Nederland schreef. Hiermee eindigt de prehistorie.
De eerste keer dat de bewoners van ons land kennismaakten met de Romeinen, was toen Julius Caesar met zijn legers orde op zaken kwam stellen. Hij kwam vanuit Italië richting het huidige Frankrijk, dat toen Gallia genoemd werd.
Zo’n vierduizend jaar geleden verschenen voorwerpen van brons in ons land. De meeste gereedschappen werden nog van steen gemaakt. Maar steeds meer werden ze vervangen door bronzen gereedschappen.
Ongeveer tienduizend jaar geleden heeft men in het oosten van Turkije ontdekt dat korrels van bepaalde graansoorten opnieuw gezaaid konden worden. In korte leverden deze granen genoeg korrels op om lange tijd van te eten.
De tijd van jagers en boeren noemen wij ook wel prehistorie, de tijd voor er geschreven werd. Men kende nog geen geschreven taal. Met de komst van de Romeinen begint in ons land de historie, de tijd waarover geschreven is.
Hoelang mensen hier wonen, weten we niet precies. Wij weten wel dat er van tijd tot tijd groepen mensen hun kamp opsloegen langs de rivieren die door ons land stromen. Na de zomer kwamen ze hier naartoe, omdat er genoeg voedsel te vinden was.
De familie van Teunis Leendertsz is op zijn minst driemaal in Oud Beijerland geweest. Maar of Teunis met Jannigie Willemsdr bij de Nieuwerkerkse familie is geweest, is niet bekend.
Teunis en Jannigie krijgen in de eerste tien jaar van hun huwelijk zeven kinderen, waarvan er slechts twee het vijfde levensjaar halen.
In de huwelijksaantekening van Teunis en Jannigie uit 1691 wordt naast Leendert Cornelisz, de vader van Teunis, nog een tweede getuige genoemd, ene Carel Carelse.